عليرضا افضلي پور فرزند حسين افضلي پور در روز دوشنبه ششم فروردين 1288 هجري شمسي در  تفرش بدنيا آمد .

او تحصيلات ابتدايي را در دبستان هاي اشرف ، اقدسيه و سيروس به پايان رساند و دوره دبيرستان را در مدارس دارالمعلمين مرکزي و سپس شرف گذارند .

در خرداد سال 1310 دوره ي دبيرستان را به پايان رساند و در شهريور 1310 ه ، ش براي ادامه تحصيل عازم کشور فرانسه گرديد .

او يک سال را در دبيرستان شهر « شربور » براي آشنايي با محيط آموزشي کشور فرانسه و آماده شدن براي ورود به دانشگاه تحصيل کرد .

بعد از يکسال در سال 1311 وارد دانشگاه شهر   « بردو » در فرانسه شد و در سال 1314 موفق به اخذ درجه ليسانس شيمي گرديد . سپس براي دوره تکميلي تحصيلات شيمي کشاورزي به شهر « ليل » رفت و به مدت دو سال دوره ي تخصّصي شيمي کشاروزي را گذراند .

مهندس عليرضا افضلي پور پس از پايان تحصيلات عالي در آذر ماه 1316 به ايران بازگشت .

پس از بازگشت براي انجام خدمت سربازي اعزام شد و در سال هاي 1317 و 1318 با درجه ستوان سومي در رشته مهندسي مخابرات در لشکر 2  تهران دوران سربازي را به پايان برد .

او در فرودرين ماه 1319 به استخدام دولت در بانک کشاورزي درآمد اما در سال 1325 از خدمت دولتي کناره گرفت و به تجارت و بازرگاني در رشته برق روي آورد . او تاجري موفق بود و توانست سرمايه اي فراهم کند.

وي همواره خود را مديون کشور و ملت شريفش مي دانست چرا که به عزم خويش سرمايه اي را کشور به تحصيل وي اختصاص داده بود امانتي مي دانست که بايد به ملت خويش بازگرداند و جدا از آن به گفته خودش اندوخته اي که از تجارت بدست آورده بود بخش ديگري از امانت همين ملت بود که بايد روزي به ايشان باز پس داده مي شد.  امّا هميشه پند پدر در انديشه او زنده بود که « پسرم برو تحصيل کن همه چيز را بياموز و بعد که برگشتي به فرهنگ مملکتت خدمت کن » با اين تفکر در سال 1348 در 62 سالگي با فاخره صبا ازدواج مي کند و در سال 1349 انديشه خود و تصميم بزرگش را با ايشان مبني بر انفاق دارايي در راه خدمت به فرهنگ و علم و دانش در ميان  مي گذارد. تصميم سترگ او با استقبال همسر گرانقدرش که خود از شخصيت هاي فرهنگي بود روبرو مي شود . اين دو فرهيخته هم پيمان مي شوند که دانشگاهي در يکي از مناطق محروم کشور بسازند .

وی در بیان انگیزه تاسیس دانشگاه کرمان اینگونه آورده است:

از من مهندس علیرضا افضلی پور خواسته شده است انگیزه خود را برای بنیان گذاری دانشگاه کرمان به اختصار بیان کنم من اطمینان دارم کسانی که با محیط خانوادگی و پرورش و روحیه من آشنا هستند ضمنا شور میهن پرستی در سر دارند و به یقین مبین می دانند که راه منحصر به فرد برای تعالی و سعادت مردم یک کشور همانا راه دانش و فن است در آنچه من اکنون خواهم نوشت با من کاملا هم عقیده خواهند بود. گرچه من پس از پایان تحصیلات عالی در کشور فرانسه و بازگشت به ایران عمر خود را صرف فعالیتهای بازرگانی کرده ام اما همواره بر این عقیده بود و اکنون نیز هستم که گردآوری مال برای یک انسان واقعی  به منظور نیل به یک هدف عالی مردمی تلقی می گردد از این جهت در مقام تمام مدت عمر از ظواهر فریبنده دوری جسته و به یک زندگی بسیار ساده بی هیچ گونه پیرایه و تکلیف اکتفا کرده ام من همواره به یاد داشته ام که آنچه با نهایت صداقت و دوستی طی دهها سال تلاش و کوشش بدست آورده ام در واقع متعلق به هم میهنان عزیزم می باشد و باید دیر یا زود به صورتی دیگر به صاحبان آن بازگردانده شود این اندیشه را در سال 1349 با همسر مهربان و فدارکام بانو فاخره صبا در میان گذاردم او همچنانکه انتظار می رفت با نهایت خرسندی و حسن تفاهم از آن استقبال کرد و پیشنهاد نمود که برای این منظور شایسته است یک بیمارستان بسازم من نظر او را بسیار پسندیدم اما روشن است که یک بیمارستان پس از ساختن شدن و آماده گشتن در مرحله اول نیازمند پزشک و جراح و پرستار و کادر فنی است که باید آموزشهای لازم را دیده باشند بدین سبب با خود اندیشیدم بهتر است به جای یک بیمارستان یک دانشگاه تاسیس کنم که مانند همه دانشگاههای معتبر جهان یک یا حتی چندین بیمارستان ضمیمه آن خواهد بود. این دانشگاه ضمنا خواهد توانست نیازهای علمی دیگر کشور را به ویژه از لحاظ ترتیب کادر آموزش شایسته نیز به خوبی برآورد. به هر حال فکر تاسیس یک دانشگاه در اردیبهشت ماه سال 1350 قطعی شد و همسرم نیز با خرسندی بسیار آن را پذیرفت زیرا تاسیس یک دانشگاه که ایجاد یک بیمارستان جزئی از آن است نظر اولیه او را نیز تامین می کرد. آنگاه این پرسش بسیار مهم و اساسی پیش آمد که محل این دانشگاه باید در کدام شهر باشد برخی دوستان پیشنهاد کردند این دانشگاه در یک شهر کوچک و خوش آب و هوا ساخته شود، برخی دیگر را عقیده بر این بود در یکی از شهرهای بزرگ که دارای دانشگاه هستند دانشگاه دیگری با امکانات و تجهیزات بهتر و بیشتر ایجاد گردد اما روشن است به علت وضع خاص جغرافیایی کشور ما و دور بودن محله های تمرکز جمعیت از یکدیگر تاسیس دانشگاه در یک شهر کوچک نمی توانست منظور مرا چنان که باید و شاید تامین کند از طرف دیگر ایجاد چندین دانشگاه در یک شهر و بی نصیب گذاردن شهرهای دیگر به هیچ وجه منطقی و معقول به نظر نمی رسد. این مسئله یعنی انتخاب شهری که باید دانشگاه در آن ساخته شود مدت شش ماه مورد بحث و مطالعه همسرم و من و برخی دوستان صلاحیت دار بود بالاخره در آبان ماه سال 1350 شهر کرمان برای این منظور برگزیده شد اکنون سعی می کنم مهمترین علل این گزینش را بیان کنم:

1-     کرمان یکی از بزرگترین شهرهای ایران است اما فاصله آن تا تهران از شهرهای دیگر نظیر آن بیشتر و به گفته ساده شهری است دور افتاده .

2-     هیچیک از شهرهایی که در آنها دانشگاه تاسیس شده است نزدیک کرمان نمی باشد.

3-  مردم کرمان با آنکه بسیار فعال و با استعداد هستند اما به علت بعد مسافت این شهر تا مرکز با مقایسه با اهالی شهرهای بزرگ دیگر از محرومترین مردم ایران محسوب می شوند.

4-   در اطراف کرمان معادن بسیار بزرگ فلزات مختلف و کانونهای دیگر موجودند که می توانند برای دانشجویان و حتی استادان دانشکده های مختلف دانشگاه کرمان میدان وسیع و پربار مطالعه و تحقیق علمی قرار گیرند.